Zondag 31 maart –
vroeg uit de veren was het plan, immers het ontbijtbuffet was geopend van 8.00u tot uiterlijk 10.00u. Resultaat van de ochtend, maar liefst nul mensen aan de ontbijttafel. De avond ervoor had blijkbaar zijn tol geëist. De eerste noemenswaardige beweging vanuit het Argokamp werd om 10.10u waargenomen. Er waande iemand in badslippers en boxershort over de welriekende gangen richting het toilet. Kortom met de nodige vertraging opgestaan, daarna koffers ingepakt en uitgecheckt. Na controle van de akela ter plekke, netjes onze borg teruggekregen, omdat we ons als groep keurig hadden gedragen en alles prima en schoon hadden achtergelaten. Zo hoort zich dat Argo, top!
Vandaag wisten we wat ons te doen stond. Nog 2 zware potjes op de doorweekt natte velden van Oostende. Aangekomen op het sportpark allereerst de lunchpakketten, die we voor beide dagen besteld hadden, opgehaald en verorberd. De buikjes weer gevuld, en klaar voor onze eerste match van de dag, onze tweede pot dus in deze poule. Tegenstander VV Terborg uit het Nederlandse Silvolde (2e klasse) . Na een vroege voorsprong binnen de eerste minuut, verloren we deze pot helaas met 2-1. Stand in de poule, 4 teams allen 2 gespeeld, allen 3 punten. Argo koploper op basis van doelsaldo, met +3 doelpunten voorsprong op de nummer 2. Kortom wanneer we de volgende pot zouden winnen, maakten we zeer grote kans om deze poule winnend af te sluiten. Opdracht duidelijk, uitvoering iets ingewikkelder. Er stond namelijk een zeer uit de kluiten gewassen Frans team op ons te wachten, met beren van kerels, veelal van Afrikaanse makelij, genaamd ESG Guyancourt. Leeftijdsgrens in Frankrijk voor een U17 ligt één jaar verder. Wellicht dat dit een kleine verklaring gaf. De gehele wedstrijd werd hard gestreden, op een haast onmogelijk bespeelbaar veld. Voordeliger voor ons, omdat de Fransen individueel toch iets behendiger waren dan wij. Na 25 minuten stond de stand gelijk. Penalties zouden over de einduitslag moeten gaan beslissen. De winnaar krijgt derhalve 3 punten en wint deze poule. Nu zijn er veel penaltyseries langsgekomen, maar eentje als deze is haast niet te beschrijven. Na 8 penalties (beiden vier) staat de stand gelijk 3-3. De Fransen missen vervolgens door een puike redding van Dean en Argo komt voor het eerst op matchpoint, …. helaas mis (part 1.). We gaan verder, de stand nog steeds 3-3, dan 4-4. De Fransen missen wederom en Argo komt andermaal op matchpoint, …. helaas mis (part 2.), dan 5-5, en vervolgens wederom een redding van Dean op de inzet van Guyancourt, en wij…. ook mis (part 3.). Stand blijft dus 5-5 na 18 genomen penalties. We gaan verder. Guyancourt stuit wederom op een klasse keepende Dean, matchpoint nummer 4 voor Argo dus,…. maar helaas presteren wij het om ook deze kans om zeep te helpen (part 4.). 5-5 na 20 penalties. De volgende elfmeter van onze vrienden uit Frankrijk, het zal geen verassing meer zijn, maar daar is Dean wederom. Ook deze pingel wordt glansrijk gepakt, met een mooie duik bij de rechterpaal . Is matchpoint nr. 5 dan wel aan ons besteed? De enige vrouw op het veld met een wedstrijdtenue, neemt de bal resoluut onder de arm, en plaatst deze met een verfijnde touch op de stip. Een ferme aanloop en BAM, snoeihard in de bovenhoek. Partyyyyyyy…… als door wespen gestoken springpaarden, stuiteren de Argonauten over het veld en vliegen in mekaars armen. Het maximale is behaald en we hebben gedaan wat we gisteravond in volle overgave met mekaar hebben besproken. Knokken, strijden, maar vooral in grote saamhorigheid en met veel (spel)plezier het toernooi volmaken. Het is inmiddels al bijna half 6. We gaan snel douchen en dan genieten van een drankje. De prijsuitreiking laat immers niet lang op zich wachten. De beker met (overigens vreemde) grote oren blijft staan voor de latere winnaar VDZ uit Arnhem . Wij ontvangen allen persoonlijk een mooie medaille voor onze verdiensten. Onze tegenstanders uit de zaterdagpoule worden overall derde en vierde op dit toernooi. Dat onderstreept nogmaals dat wij het uitstekend gedaan hebben dit weekend. Omdat het inmiddels helaas wederom regent besluiten we om niet langer meer te blijven, maar met de gehele groep ergens te gaan eten voordat we de nog lange terugreis van 240km gaan aanvangen. Zo geschiedde, een top eetlocatie wordt gevonden in Bredene en dus kan er in alle gezelligheid nog samen gegeten, gedronken en nagenoten worden!
We kunnen terugkijken op een super mooi weekend, waarbij we met zijn allen een prachtige mooie herinnering hebben gemaakt! Dames van de voorbereiding (Daniella en Mara), sponsors, ouders, club, artiesten, café, shirtleverancier, en uiteraard JO17 in het algemeen, bedankt!!